Yalnız kalpler sütunu.

Merhaba, ben yalnızlığının 10. senesini doldurmuş bir kadınım. Dile kolay tam 10 senedir yalnızım. 15.Haziran.1999 senesinde 2 senelik ilişkisini noktalamış ve tarihler bugünü, tamı tamına 26.Haziran.2009’u gösterirken yalnızlığının onuncu senesi ve onbirinci gününe adımını atmış biriyim. Şu an 25 yaşımı yaşarken, tüm gençliğini belirsiz silüetlerle, yarı yüreksiz geçirmiş bir kadınım. “Yok artık” der gibisiniz. Hiç gören olmamıştır beni şöyle devamlı 3 ay boyunca “sevgilim” dediğim insanla yan yana. En yakın arkadaşlarım beni biriyle elele hatırlamazlar. 10 senedir bir sinemaya, konsere gidip yanımdaki adama omzumu yaslamışlığım yoktur. Doğum günlerimde yanı başımda bir el tutmuşluğum, yeni yıllarda saat 12'yi gösterdiğinde birini öpmüşlüğüm de yoktur. Kendi hayatınızda bunu düşünsenize, 10 sene boyunca bu hissiyattan mahrum olmak nasıl hissettirir? Korkutucu mu? Evet, ben 10 senedir yalnız olan, buna rağmen güçlü olabilen bir kadınım. Güçsüz olsam bugüne dek çok düşmüştüm. Güçsüz olsam yalnızlığımdan şimdiye kadar çok kez korkmuştum. Güçsüz olsam çok isyan etmiştim. 1999 Haziran’ından beri 2 aydan daha uzun süren bir ilişkisi olmayan bir kadın. Hayatındaki ilk hayal kırıklığını ve takiben diğer ikisini daha “babalarından” görmüş, yine de kendine hasar vermemiş kadın. Son 4 senesini “ben ilişki istemiyorum” yalanını tekrarlayan erkeklerle geçirmiş kadın. Yine de inancına atılan her balta darbesinden sonra, kalkıp yaraları ile etrafına gülümsemiş olan kadın. Sakinliğini her daim korumuş, ikili ilişkileri daha çok etrafını gözlemleyerek öğrenmiş, üçüncü gözünü açtığında “saçma” bulduğu bir çok gereksiz duygu ve düşünceye kendi “ilişkiciklerinde” yer vermemiş, halinden şikayet etmemiş, hissettiği ne ise onu yaşamaktan kaçmamış, stratejilere kendini kaptırmamış, kalıpları kabul etmemiş. Yalnızlığı ile iyi geçinebilen, geçmişiyle kavgasız. Sevince sevilmemiş, sevemeyeceği bir seveni bile olamamış bir kadın. Kafasını yastığına koyduğunda yaşanmışlıklardan o kadar yorgun, samimiyetsizliklerin o kadar farkında, bir o kadar rahat ve aynı zamanda düzenden rahatsız. Annesinin kaderini paylaşmaktan ölesiye korkan ama her geçen gün o kadere daha da yaklaşan kadın. Eğer “O” sana gelecekse en son gelsin, film mutlu sonla bitiyormuşçasına “SON” olsun, her şeyin bittiğini sandığın anda gelsin, en umutsuz anında gelsin, manası ile beraber gelsin. "O" şu an bir yerlerde hayatını yaşıyor, bir gün bir yerde karşılaşacak olduğunu düşünmek bile heyecanlı. Heyecanı ile gelsin. Yüzünü dökme küçük kadın, hayat sana bildiği gibi gelsin.