3055.

Ufak tefek şeylere hala heyecan duyuyor olabilmemi çok seviyorum. Misal, sezonun açılışını yaptığım Harbiye Açıkhava Konserleri. Eskiden beri severim Harbiye Açıkhava'yı. İçeri girdiğimde böyle garip bi şekilde heyecanlanırım filan. Ya da Olafur Arnalds'ın ilk defa dinleyeceğim yeni albümü ile uyuyacak olmam mesela.. Veya ne biliyim, belirsiz bile olsa yüzümde tebessüm ettiren o güzel küçük anlar. Polyanna olmadığımı, hatta Erdener Abi seviyesinde rahat oluşumu da herkes bilir halbuki. Yine de hala heyecanımı ve utanma duygumu kaybetmediğime seviniyorum. Bunun sevinilecek bir yanı olup olmadığını bile bilmememe rağmen.