sıradan bir iş günü sabahı..

Bugun karsidan karsiya gecerken trafik isiklarina bakmadigimi farkettim. Derinlerden yükselerek gelen korna sesi uykusuz bunyeme bir ninni miydi yoksa son zamanlarda fazlasi ile 'yer'e odaklanan gozlerime ve beynime bir cesit sinyal miydi?

Kirmizi dijital isikli sayilar geriye dogru saydikca ben de son donemde hep geriye dogru saydigimi dusundum. Kendimi, son zamanlarda canimi acitan durumlari fazlasi ile kafamda dolandirirken, bi yandan da 'cold case' misali gecmisimi didiklerken buldum. Belki de su an kafami mesgul eden seyleri bi sekilde gecmiste yaptiklarimla ve o zamanki durusumla kiyaslayip bir suclu ariyordum. Sonunda da oklar hep beni isaret ediyordu.

Belki de bu kadar uzulmemin bu kadar kirilmamin suclusu bendim cunku fazla dusunuyordum, belki de soru isaretlerini sevmedigim icin en kucuk anlardan bile hep bir sonuc cikarip, kendim icin en kotu olan sey ne ise hayatima da bunu yakistiriyordum. Bu sehrin griligine, bu yasananlara, bu umutsuzluklarima, guzellikleri haketmedigimi dusunup bu surekli dususlerimle yasamaya alismis miydim? Umudum olmadigi icin belki de doga bana karsiliginda hep hayalkirikligi veriyordu. 'Artik' ile baslayan cumlelerin inandiriciligina her ne kadar inanmasam da gercekten de artik birseyler yapmak lazimdi. Fazlasi ile etrafimdakileri ve etrafimdakilerin bana hissettirdiklerini, yaptiklari en ufak seylere bile kocaman anlamlar yukleyen, dusunen kendim icin 'umut verici' biseyler..

Mesela canimi en cok sikan seye kariyerime yonelmeliydim, mesela kendime hedefler belirlemeliydim, mesela uzun zamandir gormedigim arkadaslarima daha cok vakit ayirip onlarin farkli dunyalarini da kesfetmeliydim, mesela aynaya bakmaktan hoslanmayan bedenim icin onu daha 'kabul edilebilir' kilacak birseyler yapmali ve onunla sonsuza dek birlikte yasayacagimiz icin barismaliydim, mesela daha cok film izlemeli, daha cok kitap okumaliydim, mesela bir senedir her yildiz kaydiginda inatla tuttugum dilegimden vazgecip yerine 'daha mantikli' baska bir dilek koymaliydim.. Mesela kimimiz yanlis anlasilmaktan bu kadar cekindigine gore, sahiden de yanlis yaptigimiz birseyler oldugunu farkedip bu 'yanlisi' aşmali ve tutarli davranmaliydim.. Mesela aynen su an oldugu gibi kendimle daha cok yuzlesmeliydim..

Peki neden biz güzelliklere ve iyimserliğe bu kadar uzaktan giptayla bakip tebessum ederken kendimizi hep karamsarliga yakin goruruz ki.. Mutlulugun hala varoldugunu biliyorum, sanirim onu uzun zamandir inatla yanlis yerlerde ariyorum. Belki de 'yer'e degil de, biraz da kendi icime bakmayi aklima bile getirmedigimdendir..

Evet, sanirim trafik isiklarina artik daha cok bakmaliyim!


16.12.2008
10:35